23 NİSAN ULUSAL EGEMENLİK VE ÇOCUK BAYRAMINIZ KUTLU OLSUN

Babası öldü.
Yetim büyüdü.
Üvey evlat oldu.
Tutuklandı.
Hapse atıldı.
Sürüldü.
İşsiz kaldır.
(Şöyle yazıyordu o sıkıntılı günlerde kaleme aldığı günlüğüne:
Harcamalarım fazla değil, zira gelirim hep az.)
Hastalandı...
Böbreklerinden.
Vuruldu... Göğsünden.
Mesleğinden atıldı.
İdama çarptırıldı.
Kardeşleri öldü.
Çocuğu olmadı.
Boşandı.
Karaciğeri iflas etti.
Evet... 
Mustafa Kemal bu.
*
Yarın, 23 Nisan...
"Neşe doluyor insan" klişeleriyle falan olmuyor bu iş.
*
Evladı olmayan bir yetimin, duygularını anlatın...
Anlatın ki, o yetimin, evlatlarımıza bıraktığı hediyenin kıymetini anlasın evlatlarımız.
*
Bu bayram, onlara anlatıldığı gib, folkorik bir müsamere coşksundan ibaret değil çünkü... Anlatın ki, kökeninde barınan derin hüznü kavrasınlar.
*
 İşte liste yukarıda.
Kısacık ömründe bir insanın başına ne felaket gelebilirse, gelmiş... Bunu anlatın.


Direnen...
Teslim olmayan ruhu anlatın.
*
Korkmasınlar engellerden.
Korkmasınlar yalnız kalmaktan.
Korkmasınlar işsizlikten.
Korkmasınlar parasızlıktan.
Korkmasınlar alçaklardan.
Korkmasınlar  doğrulardan.
*
Yürek dediğin...
Sadece organ değil arkadaş.
Bunu anlatın. 

MUSATAFA-YILMAZ ÖZDİL

        Herkese çoşkulu ve mutlu bir gün diliyorum, bugün içimdeki çocuğun da bayramı...
Eskiye dair özlemleri de olsa içimdeki çocuğun, en güzel en coşkulu bir şekilde kutlayacak bu günü:
Çünkü "BUGÜN 23 NİSAN HEP NEŞEYLE DOLUYOR İNSAN"