Uzunca bir aradan sonra tekrar merhaba. Blogunu ozlemedin mi diyen dostlarıma vereceğim yanıt , evet artık özledim ama bu geçen süreçte bile isteye ugramadim. Blogun başına oturunca içimdekileri bir mektup yazarcasina dökmeye başlıyorum elimde olmadan, o zaman da konuyu bir şekilde babama getiriyorum ve tekrar yaşıyorum her aciyi, tıpkı şimdi olduğu gibi :( Zaman zaman sizleri sıkmaktan ,çok abarttigimi düşünürler diye yazmaktan kaçtığım oldu, yazmadigim zamanlarda ise kendimi kötü hissettim, hayat onsuz nasıl normal surecine dönecek diye... Ama dönüyormus, tüm acılar zamana ayak uyduruyormus. Oluyormuş da o hüzün kuşu varya artık kalbinizin orta yerinde bir kafes yapmış kendine, daimi misafiri oluyormuş yüreğinizin. Olsun ben onun hüznünü de seviyorum, artık onunla yaşamayı öğrettim kendime.
Artık babacığıma ihanet ediyormusum gibi gelmiyor, artık iç huzurum, gönlüm el verdigince buralardayım. Yayınlamam gereken çok post birikti.Yakın zamanda tekrar burada olacağım. Simdilik hoşçakalın sevgili dostlarım.
