Hepimiz yakinlarimizi kaybettik, belki yakın belki uzak. Ama anne, baba çok farkliymis. Biliyorum belki daha acısını yasayan da var; evlat acısı, kardeş acısı... Ben baba acısını tattim geçen cuma Miraç Kandilinde. Onun içindir farkliymis demem... O diğer ağzıma bile almak istemediğim acıları Allahım kimseye yasatmasin. Ama çok kederliyim... Evet daha bir hafta oldu, yeni diyeceksiniz, ama 6 aydır aynı acıyla boğuşuyor kalbim:(( Babam o kadar dolu dolu varmis ki hayatimizda, onun siluyeti sürekli gözümün önünde geziniyor... Onu çok özledim şimdiden. Dilerim ki tanrım en sevdiklerinizi vakitsiz, aniden almasin elinizden... Ben yine gülüyorum, geziyorum, sohbet ediyorum, bu aralar herkesin de ezberden söylediği gibi "Hayat devam ediyor Ekin", hayat devam ediyor... Ama nasıl... Bir hüzün kuşu geldi oturdu kalbin en derinine yerleşti. Ne zaman gulsem, aninda o gülücük donuveriyor dudaklarimda. Biliyorum o asla böyle olmasini istemezdi, hayattan zevk almayı o öğretti bize. Ama olmuyor işte sanırım misafir olarak aldığım hüzün kuşu, gönlümün daimi ev sahibi oldu.
Şimdilerde diyorum ki, ne kadar mutlu, huzurlu bir hayatimiz varmış. Ne kadar saçma şeyleri takmisiz kafamiza gereksiz sinirlenmis, gereksiz tartismisiz... Sudan sebeplerden kirmayin birbirinizi, unutun gitsin, affedin... Çünkü bir sonraki güne uyandığınızda hersey için çok geç olabilir. O zaman zaten hersey anlamsizlasiyor...
Sen çok iyi bir eş, çok iyi bir baba,çok iyi bir dost, çok iyi bir insan oldun canım babammm. SENİ ÇOOOK SEVİYORUM...
1950- ....♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
